Γενική Συνέλευση ΕΕΒΕΠ: Ο απόηχος (ή όπως τον άκουσα εγώ)

Το Σάββατο 19 Μαΐου ήταν η Γ.Σ. της ΕΕΒΕΠ και για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που γράφομαι και “ξεγράφομαι” αποφάσισα να πάω. Σε γραφεία της Ένωσης είχα να πάω από τότε που στεγαζόταν στον κήπο των Εξαρχείων (ούτε που θυμάμαι πότε, ούτε που θυμάμαι λεπτομέρειες για το πού). Ο νέος χώρος που εξασφάλισε η ΕΕΒΕΠ από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών με τη μεσολάβηση της συναδέλφου και ποιήτριας κ. Σιώκου, ομολογώ πως είναι φιλόξενος με τα ζωηρά του χρώματα και τη διακριτική διακόσμηση. Μπορεί να θέλει ακόμα δουλειά καθώς η μετακόμιση έγινε πρόσφατα, όμως σίγουρα η αλλαγή είναι μεγάλη και θετική. Για να μη σας κουράσω όμως, με τις εντυπώσεις, θα περάσω στο προκείμενο το οποίο δεν είναι άλλο από τα όσα συζητήθηκαν στη Γενική Συνέλευση.

Στην ημερήσια διάταξη συμπεριλαμβάνονταν τα εξής (Σύμφωνα με την πρόσκληση της 27 Απριλίου 2012 (Αρ. πρωτ. 3068)

1. Απολογισμός Δράσης Δ.Σ.

2. Έκθεση Εξελεγκτικής Επιτροπής

3. Προγραμματισμός δράσης για το έτος 2012

4. Εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής για την διενέργεια αρχαιρεσιών.

Στον απολογισμό, ο οποίος απ’ ό,τι ειπώθηκε θα δημοσιευθεί στο site της ΕΕΒΕΠ, άκουσα πολλές δράσεις του Δ.Σ. τις οποίες αγνοούσα. Φυσικά, όλοι κατανοούμε πως όσα και να είχαν κάνει πάλι λίγα θα θεωρούνταν δεδομένων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κλάδος με πρώτο, ίσως, αυτή την περίοδο αυτό της ανεργίας. Άλλωστε, είναι γνωστό πως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Δε θα επεκταθώ σε όσα θα δημοσιευθούν από το site μιας και θα έχετε κι άλλη πηγή για να τα διαβάσετε. Μετά τη δημοσίευσή τους, αν θέλετε, βέβαια, μπορούμε να συζητήσουμε τα επί μέρους σημεία, εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο. Η έκθεση της Εξελεγκτικής επιτροπής φαντάζομαι πως και αυτή θα δημοσιευθεί, εν συντομία, όμως, θα πω το συμπέρασμα, ότι δηλαδή η έκθεσή της συμφωνούσε απόλυτα με τον οικονομικό απολογισμό του απερχομένου Δ.Σ.

Το κομμάτι, όμως που μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον και ίσως περισσότερο ουσιαστικό ήταν αυτό του προγραμματισμού δράσης του 2012, το οποίο έδωσε και περισσότερες αφορμές για την συζήτηση που ακολούθησε. Το απερχόμενο Δ.Σ., ορθώς κατά τη γνώμη μου, πρότεινε πως το επόμενο διάστημα προτεραιότητα της Ένωσης θα πρέπει να είναι το θέμα της ανεργίας στον κλάδο. Η αλήθεια είναι πως οι θέσεις βιβλιοθηκονόμων διαρκώς μειώνονται, καθώς καταργούνται ακόμη και οργανικές. Σε αυτή την κατεύθυνση, σίγουρα η Ένωση θα έπρεπε να κινηθεί και να ενισχύσει με κάθε τρόπο τους ανέργους συναδέλφους, είτε αυτό σημαίνει με επιμόρφωση που θα ενισχύσει τη θέση τους στην αγορά εργασίας είτε ακόμα και ηθικά.

Και μιας και αναφέρθηκα στο “ηθικό” των βιβλιοθηκονόμων, οφείλω να πω πως αυτό ήταν κι ένα mini θέμα debate στη Γ.Σ. Η πρόεδρος κ. Κυριακοπούλου ισχυρίστηκε πως κάτι το οποίο μας καταλογίζουν οι εκτός κλάδου είναι πως οι βιβλιοθηκονόμοι έχουμε πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας και το έργο που κάνουμε αλλά αυτό είναι κάτι που δεν το βλέπουν οι άλλοι. Από την άλλη, η προσωπική μου άποψη είναι άκρως αντίθετη. Φοβάμαι πως οι βιβλιοθηκονόμοι δεν έχουμε καθόλου εμπιστοσύνη στο ρόλο μας και στη δουλειά μας. Κάποιοι μάλιστα, αγνοούμε τελείως ποιος είναι αυτός ο ρόλος. Έχουμε πείσει τους εαυτούς μας πως είμαστε αυτό που πιστεύουν οι άλλοι για εμάς έχοντας περιοριστεί σε δύο λειτουργίες, αυτή του υπαλλήλου που κάνει check in/out και αυτού που κάνει δημόσιες σχέσεις για κάθε, πολιτικό συνήθως, προϊστάμενο. Και κατανοώ ότι πρέπει και αυτά να τα κάνουμε καθώς εξαρτόμαστε από αυτούς τους ανθρώπους αλλά πρέπει ο καθένας μας, έχοντας επίγνωση των ικανοτήτων του να προσφέρει και να βελτιώνει τις υπηρεσίες προκειμένου να υπηρετήσουμε το σύγχρονο ρόλο του επιστήμονα της πληροφόρησης που στην Ελλάδα δεν έχει έρθει ακόμα. Βιβλιοθηκονομία δεν είναι πια το Dewey ούτε το να βγάζουμε φωτοτυπίες με πληροφορίες. (Σχετικά την άποψή μου για το θέμα μπορείτε να τη διαβάσετε και σε προηγούμενη ανάρτηση).

Άλλο ένα θέμα που συζητήθηκε εκτενώς ήταν τα οικονομικά προβλήματα της ΕΕΒΕΠ και κυρίως το πόσο τη βλάπτει ο μικρός αριθμός των τακτικών μελών, τόσο στα έσοδα όσο και στην άσκηση πίεσης στους ιθύνοντες για την υλοποίηση των αιτημάτων μας. Και τα δύο, είναι πολύ σημαντικά και διαχρονικά προβλήματα για την ΕΕΒΕΠ. Ακούγοντας, όμως, την εκφορά του προβληματισμού από την κ. Κυριακοπούλου, δεν μπορούσα παρά να ζητήσω να παρέμβω ώστε να τοποθετηθώ, προτείνοντας πως Ένωση πρέπει να αναρωτηθεί τι είναι αυτό που την καθιστά απωθητική στους συναδέλφους και κυρίως στους νεότερους και γιατί την απαξιώνουν”. Η κ. Αλεξανδράκη έκρινε πως η άποψή μου θα είχε ενδιαφέρον, υποθέτω γιατί ανήκω στους σχετικά νέους συναδέλφους και κυρίως σε αυτούς που έρχονται και παρέρχονται από την Ένωση και ρώτησε τι ήταν αυτό που απωθούσε εμένα.

“Και τότε είπα ότι αν και πρωτογράφτηκα στην ΕΕΒΕΠ το 2001, στο πρώτο εξάμηνο της σχολής, ποτέ δεν πείστηκα να είμαι τυπική και τακτικό μέλος γιατί η ένωση δεν με έπειθε ότι προσφέρει αυτά που απαιτούσα.

Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούμε να είμαστε συνδικαλιστική ένωση / σωματείο λόγω του διαφορετικού νομικού πλαισίου που περιβάλλει τις βιβλιοθήκες και άρα τους εργαζομένους. Αυτός, όμως, είναι και ο λόγος που θεωρούμαστε επιστημονική ένωση, ρόλο τον οποίο ευαγγελιζόμαστε αλλά δεν πληρούμε. Προσωπικά αισθάνομαι μεγάλη απογοήτευση όταν πηγαίνω στα συνέδριά μας και παρατηρώ πως το καθένα είναι copy paste του προηγούμενου (αναφέρομαι στα συνέδρια Δημοτικών και Ακαδημαϊκών) και πάντα τα ίδια πρόσωπα βρίσκονται στο βήμα, χωρίς κανένα από αυτά να παρουσιάζει πρωτογενείς εργασίες (με ελάχιστες εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Και αυτό με ενοχλεί κυρίως όταν εξ ορισμού τα συνέδρια πρέπει να παρουσιάζουν πρωτογενή έρευνα και αδημοσίευτες εργασίες.

Και καταλαβαίνω τους νέους, ανέργους συναδέλφους οι οποίοι θεωρούν μεγάλη τη συνδρομή σε μια ένωση η οποία δεν έχουν νιώσει ότι τους στηρίζει. Για ‘μένα, θα έπρεπε οι άνεργοι να εγγράφονται χωρίς συνδρομή. Και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κάνουμε μια αλλαγή στο καταστατικό και η εγγραφή νέων μελών ή ακόμα και η επανεγγραφή που τόσο χρειαζόμαστε πρέπει να περνάει από Δ.Σ. ή Γ.Σ. Όπως επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να διαγράφονται μέλη και κυρίως όταν είναι ταμειακώς εντάξει.

Και δεν μπορεί να ελπίζουμε πως θα τραβήξουμε την προσοχή των νέων συναδέλφων όταν έχουμε το site που έχουμε το οποίο δεν είναι λειτουργικό και κάθε φόρμα κρεμάει γιατί οι νέοι άνθρωποι πιο εύκολα θα κάνουν κλικ παρά θα έρθουν στην Ακαδημίας 84 για να γραφτούν ή στην τράπεζα να πληρώσουν. Και ούτε είναι αποδεκτό το να ψάχνω στο site τη διεύθυνση και να βρίσκω τη Σκουφά και η Ακαδημίας πουθενά.

Πολλές φορές, αναρτήσεις μου για την ΕΕΒΕΠ έχουν προκαλέσει έριδες αλλά το σημαντικότερο επιχείρημα πάντα ήταν “αφού όλα είναι τόσο χάλια γιατί δεν συμμετέχεις να δεις τι μπορείς να αλλάξεις;” Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο πήγα στη Γ.Σ. Για να μην μπορώ πλέον να κατηγορηθώ για κριτική εκ του ασφαλούς. Ο λόγος που το αναφέρω είναι γιατί ο πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης κ. Γεωργάκης μού έδωσε κάποια στιγμή την εντύπωση πως ήθελε να κάνει μια ανάλογη παρατήρηση γι’ αυτό και όπως εδώ και στη Γ.Σ. παραδέχτηκα πως ήταν λάθος μου η αποχή και πως γι’ αυτό ήμουν εκεί το Σάββατο.

Ο κ. Γεωργάκης ανέφερε ακόμα πως αν η ΕΕΒΕΠ αποκτούσε 1000 τακτικά μέλη θα μπορούσε να ζητήσει να γίνει επιμελητήριο. Συνειδητοποιείτε πόση περισσότερη δύναμη θα αποκτούσε ο κλάδος αν μπορούσαμε να απευθυνόμαστε στις πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου λέγοντας ότι δεν είμαστε 200-250 αλλά 20-30 χιλιάδες; Αν εγγράφονταν στην ένωση όλοι οι Έλληνες απόφοιτοι των σχολών Βιβλιοθηκονομίας, Αρχειονομίας, Πληροφόρησης της Ελλάδας ή του εξωτερικού; Όταν θέλουμε να πετύχουμε πράγματα πρέπει να είμαστε πολλοί. Και δυστυχώς, όταν ένας Υπουργός Παιδείας μετράει τα “κουκιά” για να δει τη δύναμή μας και αν πρέπει να ικανοποιήσει τα αιτήματά μας, αυτό που βλέπει είναι πως εμείς δε βγάζουμε ούτε ένα πιάτο ενώ άλλοι κλάδοι είναι ολόκληρες φυτείες με κουκιά!

Μια τελευταία αλλά όχι ασήμαντη τοποθέτηση, στην οποία θα ήθελα να αναφερθώ είναι αυτή του Ηρακλή Πίττα, μέλους του Δ.Σ. ο οποίος έθιξε την ηχηρή απουσία της ΕΕΒΕΠ από το εγχείρημα Future Libraries. Θα συμφωνήσω απόλυτα πως η Ένωση θα έπρεπε να έχει πολύ πιο ενεργό ρόλο και να υποστηρίζει τέτοιες προσπάθειες ανεξάρτητα από το ποιος τις εμπνεύστηκε ή τις διαχειρίζεται. Υπήρξε ένας υπαινιγμός για κάποια τοποθέτηση του κ. Τροχόπουλου, τύπου “Ο κ. Τροχόπουλος είπε” αλλά η φράση δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς θεωρήθηκε από κάποιους από τους παρευρισκομένους ως απρέπεια να γίνεται αναφορά στο όνομά του εν τη απουσία του, οπότε κι εγώ που είμαι τελείως εκτός θέματος, δεν μπορώ να σας πω ούτε τι αφορούσε ούτε τι διεμείφθη.

Έτσι έχουν τα πράγματα ή τουλάχιστον έτσι τα αντελήφθην εγώ στην Γενική Συνέλευση του Σαββάτου. Αν έχω παραλείψει κάτι ή ακόμα χειρότερα αν έχω παρανοήσει κάτι, είμαι όπως πάντα ανοιχτή σε σχόλια και παρεμβάσεις.

Μέχρι νεωτέρας, χαιρετώ σας!